Rezerwat przyrody Głowacz

Wychodząc z Promyka i idąc w lewą stronę dojdziemy do rezerwatu przyrody Głowacz - krajobrazowego rezerwatu przyrody o powierzchni 78,4 ha, położonego na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego (województwo zachodniopomorskie).

W rezerwacie znajdują się liczne mokradła i oczka wodne zajmujące łączną powierzchnię 19,30 ha. Dominują lasy, których jest 59,1 ha. Reszta, czyli 0,85 ha to drogi leśne. Rezerwat zlokalizowany jest w strefie moreny czołowej, dla której charakterystyczna jest bardzo urozmaicona rzeźba terenu: liczne wzniesienia posiadają znaczne jak na lokalne warunki róznice poziomów dochodzące do 30 m, ich stoki osiągają nachylenie 10%.

Najwyższym wzniesieniem w obrębie rezerwatu jest wzgórze Głowacz o wysokości 179 m n.p.m. Charakterystyczne dla tego obszaru jest występowanie licznych bezodpływowych zagłębień terenowych. Innym dowodem glacjalnej przeszłości terenu są liczne głazy narzutowe, z których największy ma 6,3 m obwodu.
Niemal 2/3 powierzchni lasów w rezerwacie stanowią lasy brzozowe i osikowe pochodzące z samosiewu na gruntach porolnych. Chronione są one jako przykład spontanicznej sukcesji roślinności leśnej. Pozostałe lasy to zbliżone do naturalnych buczyny żyzne i kwaśne, olsy (torfowe i porzeczkowe), na niewielkich powierzchniach grądy, łęgi olszowe i łozowiska.

Z rzadkich gatunków roślin leśnych występuje tu: podkolan biały, kruszczyk szerokolistny, czerniec gronkowy.

Lasy są ostoją orlika krzykliwego, żurawia oraz schronieniem dla zwierzyny łownej (zwłaszcza dzików i saren).

Największe mokradło w rezerwacie to mszar o powierzchni około 11 ha.

Na kożuchu torfowców występują tu m.in. tak rzadkie gatunki jak: przygiełka biała, turzyca bagienna, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica zwyczajna, w okrajku występuje wolfia bezkorzeniowa.